ورزش پاراگلایدر چیست

پاراگلایدرسواری چگونه است؟

پاراگلایدرسواری نزدیکترین تجربه پروازمشابه پرنده برای انسان است. پرواز با پاراگلایدر یک تجربه هیجان‌انگیز، ایمن و مشابه پرواز و لمس آسمان به ساده ترین شکل آن است. شما با پوشیدن تجهیزات و چتر پاراگلایدر و قرار گرفتن در یک تپه یا کوه می‌توانید با دویدن و باد کردن چتر با هوا خود را به پرواز دربیاورید. پس از تیک آف و به پرواز درآمدن یک خلبان حرفه‌ای پارا گلایدر می‌تواند با استفاده از جریانات ترمال و حرارتی به ارتفاع خود نیز بیافزاید. پس در پرواز با پاراگلایدر امکان افزایش و کاهش ارتفاع وجود دارد.

فرود آمدن با پاراگلایدر نیز ساده است. خلبان می‌تواند با هدایت چتربه سطح مناسب برای فرود به آرامی به روی زمین فرود بیاید.

پاراگلایدر یا همان پرش با چتر که آن را با اسامی دیگری چون:

1. پرش با چتربال
2. ورزش چترپری
3. چتربال سواری پاراگلایدینگ (Paragliding)

می‌شناسند از‌جمله ورزش‌های هوایی خلبانی محسوب می‌شود و این بخش بندی از آن روست که امروزه ما روش‌های بسیاری برای پرواز داریم اما همگی آنها ورزش‌های خلبانی محسوب نمی‌شوند.

تاریخچه پاراگلایدر

نخستین قدم ها در جهت شکل گیری چتربال در دهه ۱۹۶۰ میلادی توسط ناسا صورت گرفت. در آن دوره برای کاهش آسیب سفینه های فضایی به هنگام فرود از چتر استفاده می شد این روش تا پیش از اختراع شاتل ها رواج داشت ولی در خلال این مطالعات فعالیت های مثبتی در جهت پیشرفت چترهای اتوماتیک و سقوط آزاد انجام گرفت. تا سال ۱۹۸۵ میلادی وسیله ای به نام چتربال وجود نداشت تا این که در حدود سال ۱۹۸۶ میلادی کوهنوردان سوئیسی برای پایین آمدن از کوه از پاراگلایدر استفاده کردند.

 

البته وسیله ای که آنها از آن استفاده می کردند بیشتر به چتر سقوط آزاد شباهت داشت و به مرور زمان به شکل امروزی تغییر شکل داد. پایین آمدن از کوه با چتربال انگیزه ای شد برای پیشرفت این ورزش بطوری که امروزه به ورزشی مستقل در نقاط گوناگون جهان تبدیل شده است. در این راستا کارخانه هایی برای تولید پاراگلایدر  به وجود آمد که در پیشرفت و تکامل چتربال بسیار مؤثر بودند.

 

با اختراع کایت در دهه ۷۰ میلادی، پرواز جنبه مردمی تری بخود گرفت ولی پرواز با کایت به دلایلی مثل سختی فراگیری، حمل و نقل و وزن، برای همه آسان نبود. اواسط دهه ۸۰ میلادی و با آمدن پاراگلایدر، بخشی از این مشکلات حل شد و پرواز دیگر مختص افراد خاص نبود.

 

عناوین لازم برای پرواز با پاراگلایدر

پرواز با پاراگلایدر مثل دیگر فعالیت ها احتیاج به امکانات و ابزار دارد که استفاده بعضی از آن ها اجباری و بعضی دیگر پرواز و لذت آنرا بیشتر و راحت تر می نماید. از جمله ابزار پاراگلایدر عبارتند از:

• – کلاه ایمنی
• – چتر نجات
• – رادیو بیسیم
• – دستکش
• – هارنس
• – لباس استرج
• – پوتین
• – ایربگ

پرواز با پاراگلایدر (پاراگلایدینگ)

پرواز با پاراگلایدر یا پرش با پاراگلایدر یک ورزش تفریحی و رقابتی است، که رویای دیرینه بشر را تحقق بخشیده است. ورزش پاراگلایدینگ یک ورزش هوایی مهیج و جذاب است که هزاران نفر در سرتاسر جهان با آن به پرواز در آسمان درآمده و از آن لذت می‌برند. با ما همراه باشید تا با شرایط لازم، تجهیزات ضروری و محل پرواز با پاراگلایدر آشنا شوید. در ادامه ما به آموزش پاراگلایدینگ و همچنین تفاوت پاراگلایدر با پاراموتور، کایت و چتربازی پرداخته‌‌ایم.

پاراگلایدینگ یا چتربال سواری یا یک ورزش تفریحی است که در هنگام پرواز، خلبان آن، پروازی با ویژگی‌هایی مثل سبک وزنی و پرواز آزاد را به طور همزمان با یک چتربال  که در واقع نوعی بادپر است تجربه می‌کند. باد موثرترین عنصر در پرواز پاراگلایدر می باشد پرواز می‌تواند به چند شکل آغاز شود. در روش اول خلبان با سرعت در جهت مخالف باد می‌دود و چتر را پشت سر خود می‌کشد. برخورد باد به زیر چتر آن را به احتزاز درمی‌آورد و نهایتاً موجب به پرواز درآمدن خلبان می‌شود.

پاراگلایدر از اروپا گرفت و سپس در طول سالیان بعد از چتر های هدایت شونده به بال پرنده توسعه یافت. امروزه پاراگلایدر یک بال بیضی شکل است که به انسان قدرت پرواز کردن می بخشد معمولا پاراگلایدر را با چتر نجات اشتباه می گیرند در صورتی که پاراگلایدر هواپیما فوق سبک بدون موتور است واژه پاراگلایدر ترکیب دو واژه است پارا مخفف پاراشوت (چتر نجات) و گلایدر هواپیمای بدون موتور است یعنی( سرنده ) پس پاراگلایدر نوعی هواپیما از جنس و شبیه چتر نجات است پاراگلایدر ارزانترین و راحت ترین وسیله پروازی است نیروی محرکه آن وزن خلبان است وزن آن حدود 5 کیلو گرم است.

اگر به این ورزش علاقمندید باید از طریق باشگاه یا آموزشگاه دارای مجوز که بتواند به وسیله مربیان با تجربه و دارای مدارک لازم شما را مورد آموزش قرار دهند اقدام به یادگیری نمایید.
آشنایی با ورزش پرهیجان کایت سواری
پس از طی مراحل تئوری و عملی موفقیت در آزمون شما با عضویت در گروه یا باشگاه هایی که در این زمینه فعالیت میکنند در برنامه های پروازی شان شرکت کرده و پرواز کنید.

در کشور ما نیز انجمن ورزش های هوایی که از نظر سازمانی به عنوان یکی از کمیته های فدراسیون کوهنوردی بشمار میرود می تواند برای یادگیری این ورزش مفرح شما را راهنمایی کند …

– شرایط و ویژگی های خلبان پاراگلایدر برای آموزش :

آموزش پاراگلایدر از ویژگی خاصی تبعیت نمی کند محدودیت سنی برای آموزش ندارد و قد و وزن نیز تاثیری ندارد به این دلیل که برای هر خلبان یک بال متناسب با وزن آن خلبان موجود است خانم ها نیز در این ورزش بدن هیچ محدودیتی همچون آقایان آموزش میبینند همچنین در ایران مربی پاراگلایدر خانم نیز وجود دارد

– مکان ها و مدت پرواز با پاراگلایدر :

برای پرواز با پاراگلایدر نیاز به تپه یا کوهی است که از بالای آن پرواز خلبان آغاز شود به سمت پایین یا جلو سر بخورد به طور مثال در هوایی آرام و بدون هیچگونه عوامل بالا رونده از تپه ای 500 متری حدوداً 15 دقیقه می توان با پاراگلایدر پرواز کرد اما با کسب تجربه و مهارت کافی می توان مدت های طولانی را با پاراگلایدر در آسمان بود مسافت طی شده با پاراگلایدر بیش از 400 کیلومتر طی 11 ساعت است.

طول مدت و روزهای پرواز پاراگلایدر

طول مدت پرواز پاراگلایدر بستگی به شرایط آب و هوایی دارد و بطور میانگین بین ۱۵ الی ۲۰ دقیقه به طول می انجامد. پرواز های تفریحی پاراگلایدر همه روزه به شرط مساعد بودن وضعیت جوی برگزار می گردد.

شرایط فردی لازم برای پرواز با پاراگلایدر

جوانان (دختران و پسران) از سن ۱۴ سالگی قادر به شروع این ورزش هستند و برای افراد مسن محدودیت سنی وجود ندارد. شرایط جسمانی پیچیده ‎ای هم برای آموختن پاراگلایدر احتیاج نیست. به اصطلاح هر که از بدنی سالم برخوردار است میتواند پرواز کند. شبیه رانندگی با خودرو که نیازمند گواهینامه میباشد، پرواز پاراگلایدر هم نیازمند گواهینامه خلبانی می باشد. ترتیب نوع گواهینامه ها شامل مقدماتی، مبتدی یا مستقل، متوسطه، پیشرفته، پرواز دو نفره و مربیگری می باشد.

 

ایمنی پرواز با پاراگلایدر

پاراگلایدر جزء امن ترین وسایل ورزشهای هوایی به شمار می رود. این ورزش موقعی خطرناک می شود که به شرایط ایمنی توجه کافی نگردد. پرواز خالصانه و لذتبخش پاراگلایدر باید توام با علم و مقدار زیادی دقت باشد. بزرگترین ریسک پاراگلایدر، چتر پاراگلایدر نیست بلکه خود خلبان است. اوست که توانایی خود را باید بداند. اوست که از هوایی که در آن می خواهد پرواز کند باید باخبر باشد. اوست که باید وسیله پروازی خود را صحیح انتخاب کند و اوست که باید بداند در شرایط پرخطر نباید پرواز کرد. پاراگلایدر را صرفا میتوان از یک مربی کار آزموده و تائید شده از مراجع قانونی کشور آموخت.

پاراگلایدر چگونه پرواز می‌کند؟

پاراگلایدرها یک نوع هواپیما هستند که از قوانین آیرودینامیکی مشابه هواپیماهای بوئینگ استفاده می‌کند با این تفات که پاراگلایدر یک پرنده سبک و با سرعت کم می‌باشد. شما به راحتی با کمک جریان باد بر فراز یک تپه می‌توانید پاراگلایدر را به پرواز دراورده و با استفاده از دستگیره‌های ترمز هدایت کنید. پاراگلایدر می‌تواند در جریان باد هم حرکت کند. کنترل پاراگلایدر در آسمان بسیار ساده‌تر از روی زمین است.

محدودیت‌های پرواز با پاراگلایدر چیست؟

از نظر ارتفاع، پاراگلایدرها از پرواز در ارتفاعات بالای ۱۸۰۰۰ پا منع شده‌اند زیرا در ارتفا‌ های بالاتر از ۱۰۰۰۰پا نیاز با اکسیژن برای پرواز است.در نتیجه امکان پرواز با پاراگلایدر بر فراز قله اورست نیز وجود دارد. همچنین در صورت داشتن مهارت کافی می‌توان مسافت زیادی را به کمک پاراگلایدر پیمود. رکورد پرواز با پاراگلایدر در جهان نیز مسافت ۵۰۸ کیلومتری است.

محدودیت دیگر پرواز با پاراگلایدر عدم وجود باد شدید است.

آیا هرکسی می تواند پرواز با پاراگلایدر را یاد بگیرد؟

بله! اما برای پرواز با پاراگلاید باید آمدگی جسمانی کافی داشته باشید زیرا برای تیک‌آف لازم است مسافت چند متری را به سرعت بدوید، بعلاوه برای هدایت چتر باید دستگیره‌های متفاوتی را مهار کنید. انعطاف بدنی نیز لازمه پرواز با پاراگلایدر است. در کنار موارد جسمی، توانایی ذهنی و مدیریت استرس و عدم وجود مشکلات قلبی نیز برای کنترل پاراگلایدر و هوشیار بودن در مدت زمان پرواز الزامی است.

آیا پاراگلایدر امن است؟

پاسخ این پرسش هم بله هم خیر است. علی رغم اینکه پاراگلایدر یک وسیله امن می باشد پرواز با پاراگلایدر داری ریسک‌هایی می باشد. شما با رعایت اصول ایمنی می‌توانید پرواز ایمنی را داشته باشید.

پاراگلایدر چه تفاوتی با چتربازی و چتر نجات دارد؟

از نظر فرم ظاهری، پاراگلایدر مشابه چتر نجات است اما در چند ویژگی تفاوت دارد. برای پرواز با پاراگلایدر می توان از یک تپه بلند پرید و نیازی به سقوط ازاد نیست. همچنین چتر پاراگلایدر توانایی تحمل شوک ناگهانی ناشی از سقوط را ندارد و ساختار چتر پاراگلایدر سبک تر است.

• بهترین فصل آموزش :

  بهترین فصل برای آموزش این ورزش پاییز و زمستان است منهای سرمای زمستان بدلیل آرام بودن هوا برای مبتدیان فصلی مناسب تر از بقیه فصول است.ولی در کل پاراگلایدر را در هر فصلی می توان آموزش دید خلبانان حرفه ای تابستان را بهترین فصل برای پرواز می دانند چون در هوای گرم با استفاده از ترمال گیری می توان ارتفاع زیادی گرفت رکورد ارتفاع پرواز با گلایدر 1 کیلومتر بالا تر از قله اورست است.

  – مدت دوره آموزش پرواز با پاراگلایدر:

  به صورت خصوصی میتوان در کمتر از دو هفته آموزش دید . آموزش از زمین مسطح شروع می شود و در صورت صلاحدید مربی و استعداد دانشجو ارتفاع پله پله افزایش خواهد یافت در طول آموزش ارائه تجهیزات بر عهده باشگاه آموزش دهنده است.

  – خرید پاراگلایدر:

  پاراگلایدر از چهار بخش اصلی تشکیل شده است:-بال(پاراگلایدر) –هارنس(صندلی) –چتر کمکی –هلمت(کلاه ایمنی) است