هریستو استویچکوف ؛ معمار بارسلونای یوهان کرایوف

هریستو استویچکوف ، زاده هشتم فوریه سال ۱۹۶۶ در شهر پلودیف بلغارستان است. او که بیشتر به سبب دوران درخشانش در بارسلونا یاد می شود، فوتبالش را از باشگاه های بلغارستانی هبروس و زسکا صوفیه آغاز کرد.

نگاهی به دوران درخشان هریستو استویچکوف

هریستو استویچکوف همچنین سابقه حضور در تیم های پارما، النصر، کاشیوا ریسول، شیکاگو فایر و دی سی یونایتد را هم در کارنامه دارد. او در مجموع ۳ بار قهرمان لیگ برتر بلغارستان و ۴ بار قهرمان جام حذفی این کشور شد. هریستو همچنین پنج قهرمانی لالیگا، یک کوپا دل ری، یک جام باشگاه های اروپا و یک جام برندگان جام اروپا را در پیراهن بارسلونا به دست آورد و با تیم ملی کشورش، بلغارستان به مقام سومی جام جهانی ۹۴ آمریکا رسید. هریستو استویچکوف با قدرتی که در از هم پاشیدن خط دفاعی تیم حریف از خودش نشان می داد، گزینه ای آرمانی برای تیم های فانتزی دهه ۱۹۹۰ بود. ترکیبی از تکنیک درخشان و قدرت تهاجمی، او را به یکی از اصلی ترین مهره های تیم باشگاهی و ملی کشورش در اوایل دهه ۹۰ تبدیل کرده بود. سال های ابتدایی فوتبال استویچکوف در تیم های هبروس هارمانلی و سپس زسکا صوفیه بلغارستان سپری شد. این دوران پر فراز و نشیب او در محل تولدش، روزهای خوب و بد بسیاری را برایش به همراه داشت. تنها چند هفته پس از پیوستن به زسکا صوفیه، او به دلیل درگیری با بازیکنان تیم رقیبِ همشهری یعنی لِوسکی در دیدار فینال جام حذفی بلغارستان در سال ۱۹۸۵، برای اولین بار در دوران بازی اش از سوی فدراسیون فوتبال بلغارستان، جریمه شد. دشمنی بین دو تیم، طی سال های پیش از آن بالا گرفته بود و هواداران زسکا معتقد بودند که داوری ها به نفع لوسکی است و از این رو در سال ۱۹۸۵، کاسه صبر بازیکنان و هواداران لبریز شد و در ۱۰ دقیقه پایانی بازی به سبب درگیری ای که بین بازیکنان دو تیم به وجود آمد، بسیاری از آن ها از زمین بازی اخراج شدند و شش نفر از این اخراجی ها از جمله هریستو استویچکوف، برای مدتی طولانی از حضور در تیمشان محروم شدند. استویچکوف باید برای ۱۴ ماه بازی های زسکا صوفیه را از روی سکوهای ورزشگاه نظاره می کرد. او در فصل ۸۷-۱۹۸۶ دوباره به تیم بازگشت و به زسکا صوفیه کمک کرد تا به قهرمانی لیگ برتر برسد. سال ۱۹۹۰، زمانی بود که هریستو استویچکوف به فوتبال اروپا معرفی شد؛ او در ۳۰ بازی لیگ، ۳۸ گل به ثمر رساند و با کسب کفش طلای اروپا، در تابستان به بارسلونای یوهان کرایوف منتقل شد.

آغاز حضور او در بارسلونا شباهت بسیاری زیادی به شروع کارش در زسکا صوفیه داشت، او پس از اینکه در نخستین الکلاسیکویش پای داور مسابقه را لگد کرد، از سوی فدراسیون فوتبال اسپانیا ۲ ماه از حضور در تیم محروم شد. کرایوف به سختی از ستاره جدید تیم در برابر موج عظیم انتقادات محافظت کرد و تلاش نمود تا ویژگی های رفتاری او را با استعدادش متعادل سازد. استویچکوف خودش را بازسازی کرد و باوجود اینکه فرصت چندانی برای تاثیرگذاری در بازی های فصل ۹۱-۱۹۹۰ تیم نداشت اما مدال قهرمانی لالیگا را به گردن آویخت. تصمیمات تازه کرایوف هم کاتالان ها را به رقم زدن اتفاقاتی فوق العاده در آینده ای نه چندان دور امیدوار کرده بود. در فصل بعد، “تیم رویایی” کرایوف شکل گرفت. در حالی که هریستو در قلب تیم قرار داشت، بلوگرانا موفق به دفاع از عنوان قهرمانی اش در لالیگا شد و علاوه بر آن با پیروزی برابر سمپدوریا در فینال جام باشگاه های اروپا به قهرمانی در این رقابت ها هم رسید. سرمربی افسانه ای هلندی بارسا، با بازی گرفتن از استویچکوف به عنوان مهاجم هدف، نهایت اثرگذاری او در تیم را شاهد بود و با حضور میشل لادروپ پشت سر او در نقش یک شماره ۱۰ کلاسیک، خط حمله بارسلونا بیش از پیش ترسناک شده بود. هریستو در فصل ۹۲-۱۹۹۱ تغییر بزرگی کرد و موفق شد تا مجموعا در تمام رقابت ها ۲۲ گل برای تیم بزند و در هنگام بازی با رها شدن از بند مدافعان حریف، خودش را در موقعیت گلزنی قرار دهد. در فصل بعد، هریستو استویچکوف بار دیگر موفق به قهرمانی در لالیگا شد. در ابتدای فصل ۹۴-۱۹۹۳ با انتقال روماریو از پی اس وی آیندهوون به بارسلونا، او به همراه هریستو به زوج قدرتمندی در خط حمله بارسا تبدیل شدند. با ورود این مهاجم برزیلی، در وظایف استویچکوف هم تغییراتی حاصل شد؛ در شرایطی که روماریو به عنوان مهاجم هدف بازی می کرد، ستاره بلغار بارسا به کناره ها منتقل شده بود و رفته رفته در آن پست پیشرفت هم کرد. استویچکوف در این پست هم به ستاره بارسلونا بدل شد و با پاس های آخر زیبایی که برای روماریو و سایر مهاجمان تیم فراهم می کرد، بارسلونا را به چهارمین قهرمانی متوالی اش در لالیگا رساند.

این عملکرد و افتخارات، او را نزد هواداران بارسلونا به بازیکنی محبوب تبدیل کرد. عصبانیت، غیرقابل پیش بینی بودن، درخشندگی و پیوند خوردن استعداد و تندخویی شاید چیزی باشد که یک فوتبالیست را به ستاره بارسلونا تبدیل می کند. از آن جایی که او به داشتن وظیفه ای مهم در نسل طلایی فوتبال ملی بلغارستان اشتیاق داشت، موفق شد تا آن را به دست آورد؛ سال ۱۹۹۴ مطمئناً برای او و بلغارستان بسیار مهم بود. پس از اینکه کشورهای بالکان به دلیل درگیر بودن با جنگ داخلی اجازه حضور در جام جهانی ۱۹۹۴ ایالات متحده آمریکا را نیافتند، بلغارستان این شانس را پیدا کرد که در این رقابت ها شرکت کند. آن ها از دور گروهی صعود کردند و سپس در مراحل حذفی به شکل غیرمنتظره ای پیش رفتند؛ استویچکوف نیز با گلزنی برابر مکزیک، آلمان و ایتالیا در رسیدن تیم ملی کشورش به مقام سومی این رقابت ها نقش به سزایی ایفا کرد. استویچکوف موفق شد تا در کنار اولگ سالنکوی روسی، کفش طلای جام جهانی ۹۴ آمریکا را به دست آورد؛ این افتخار بزرگ، نشان دهنده قدرت این مهاجم بلغار و قرارگیری اش در میان نام های بزرگی که موفق به دریافت این جایزه شدند، می باشد. گرچه با موفقیت ها و افتخاراتی که استویچکوف با بارسلونا به دست آورد، همواره در بلغارستان از او به عنوان یک قهرمان ملی یاد می شد. اما عملکرد این مهاجم باتجربه در جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا و کسب مدال برنز این رقابت ها، جایگاه او را به عنوان اسطوره مدرن تیم ملی بلغارستان در فوتبال این کشور تثبیت کرد.