بهترین خریدهای منچستر یونایتد در یک دهه اخیر (۲۰۱۰-۲۰۲۰)

پس از آن‌که منچستر یونایتد همراه با سر الکس فرگوس برای بیش از دو دهه قدرت برتر فوتبال داخلی بود و در اروپا نیز یکی از مدعیان همیشگی محسوب می‌شد، با خداحافظی این مربی پرجذبه، دوران شکوه و افتخارات گذشته نیز پایان یافت.

برترین خریدهای دهه اخیر منچستر یونایتد

شیاطین سرخ در یک دهه اخیر، فارغ از سال‌های ابتدایی آن دوران چندان پرافتخاری را سپر نکردند. نه تنها خارج از مسائل درون زمین بلکه در بازار نقل و انتقالاتی نیز خریدهای چندان موفقیت‌آمیزی توسط یونایند در این سال‌ها انجام نشده است. اما با این وجود، بازیکنانی بوده‌اند که با ورود خود به الودترافورد تفاوت را رقم زدند. منچستر یونایتد دهه ۲۰۱۰ را به‌عنوان قدرت مسلم لیگ برتر انگلستان آغاز کرد اما در پایان این دوره به یکی از تیم‌هایی که تنها در رقابت حضور داشتند و در پایان به افتخار نرسیدند تبدیل شده است. بسیاری این ناکامی‌های یونایتد را به عملکرد ضعیف تیم در نقل و انتقالات و عدم موفقیت در جذب بازیکنان بزرگ ربط می‌دهند. اما با وجود تمام این حرف و حدیث‌ها، اعضای تحریریه وبسایت Planet Football پس از بحث و بررسی‌های فراوان فهرستی از ۱۳ خرید برتر شیاطین سرخ در یک دهه اخیر را تهیه کرده‌اند.

از مهم‌ترین بازیکنانی که می‌توانستند در این فهرست حضور داشته باشند باید به هری مگوایر، دنیل جیمز و آرون ون بیساکا اشاره کرد. این بازیکنان خریدهای جدید یونایتد برای فصل جاری هستند. فصلی که اصلاً خوب آغاز نشد. منچستری‌ها تحت هدایت اوله گونار سولشر در فصل ۲۰۱۹-۲۰۲۰ بدتری شروع تاریخ باشگاه در دوره مسابقات لیگ برتر را رقم زدند. هرچند آنها اکنون وضعیت بسیار بهتری دارند. پس مگوایر، جیمز و ون بیساکا به این دلیل که هنوز حتی یک فصل هم از حضورشان در تیم نمی‌گذرد و برای قضاوت عملکردشان در باشگاه خیلی زود است در این فهرست حضور نخواهند داشت. در ادامه با بهترین خریدهای منچستر یونایتد از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ آشنا شوید.

۱۳. کریس اسمالینگ

اسمالینگ اولین بازیکن جذب‌شده توسط منچستر یونایتد در دهه اخیر محسوب می‌شود. معامله‌ای این مدافع میانی را به منچستر رساند در ماه ژانویه سال ۲۰۱۰ انجام شد. البته اسمالینگ تا پایان همان فصل در تیم فولهام باقی ماند. او در ابتدای حضور خود به جانشینی بااستعداد برای نمانیا ویدیچ و ریو فردیناند تبدیل شد اما در دوران پس از فرگوسن وضعیت خط دفاع شیاطین سرخ اصلاً تعریفی نداشته است. اما در همین مدت اسمالینگ توانست حضوری بی‌حاشیه و نسبتاً باثبات را در رختکن اولدترافورد تجربه کند. شاید بهترین دوران حضور او در باشگاه و پس از دوره کار کردن زیر نظر فرگوسن، به زمانی بازگردد که لوییس فن خال هلندی مربیگری تیم را برعهده گرفته بود. با گذر زمان، نظرها درباره اسمالینگ تغییر کرد. او برای بازیابی فوتبال خود، تابستان امسال به‌طور قرضی به روم پیوست و رفته‌رفته در ترکیب تیم ایتالیایی جا افتاد به‌طوری که حالا به یکی از بهترین مدافعان میانی سری آ تبدیل شده است.

۱۲. ویکتور لیندلوف

او توسط در دوران حضور ژوزه مورینیو خریداری شد. مربی پرتغالی به انتخاب مدافعان میانی مستعد معروف است. هرچند، ویکتور لیندلوف نیز یکی دیگر از خریدهایی محسوب می‌شود که در یونایتد شروع کندی داشتند اما این بازیکن در دو فصل اخیر به رشد خود ادامه داده است. لیندلوف با وجود اشتباهات گاه‌وبیگاه خود هم توسط ژوزه مورینیو و هم توسط اوله گونار سولشر مورد تقدیر قرار گرفته است. شاید مهمتر از هر چیز دیگری، تعریف سولشر درباره قابلیت‌های رهبری این مدافع میانی بود که اهمیت داشته است. اگر لیندلوف بتواند چنین قابلیتی را تقویت کند و البته در فصل‌های آتی حضور ثابتی در خط دفاع تیم داشته باشد، بدون شک می‌تواند کمک بزرگی برای یونایتد در بازسازی تیم با استفاده از مهره‌های جوان باشد.

۱۱. مروان فلینی

رسانه‌ها و همچنین طرفداران شیاطین سرخ از این بازیکن اغلب به‌عنوان نمادی برای نشان دادن میزان سقوط یونایتد پس از بازنستگی سر الکس فرگوسن استفاده می‌کنند. اما مروان فلینی در اولدترافور به معنای واقعی کلمه کاربرد خودش را نشان داد و حتی توانست گل‌های نسبتاً مهمی را نیز برای تیم وارد دروازه حریفان کند. فلینی زمانی که به یونایتد پیوست، یکی از بهترین هافبک‌های لیگ محسوب می‌شد که چشم باشگاه‌های بسیاری را به خود خیره کرده بود. او پیش از ورود به منچستر، در اورتون و تحت هدایت دیوید مویس، مهره کلیدی این تیم در خط میانی بود که پس از انتخاب مویس به‌عنوان جانشین فرگوسن، او نیز همراه با این مربی به یونایتد پیوست. اما کاپیتان سابق تیم ملی بلژیک در دوران خوبی به این باشگاه نیامد. همان‌طور که گفته شد، فلینی با مرور زمان به نمادی از تیره‌روزی‌های منچستر تبدیل گشت با وجود آنکه درون زمین همیشه بیشترین تلاش خود را به‌کار می‌گرفت. فلینی در فوریه ۲۰۱۹ به شاندونگ لنونگ چین پیوست و اندکی بعد نیز از فوتبال ملی خداحافظی کرد.

۱۰. خاویر هرناندز

این مهاجم فرصت‌طلب مکزیکی پیش از آنکه توسط دیوید مویس از ترکیب اصلی تیم دور شود، در سه سال اول حضور خود در یونایتد و تحت نظر فرگوسن به مهره‌ای کارآمد تبدیل شده بود و  بازی‌های بسیار خوبی را به نمایش گذاشت. چیچاریتو که در تیم فرگوسن بیشتر یک مهاجم جانشین بود در فصل اول حضور خود در یونایتد ۲۰ گل به‌ثمر رساند و توانست قهرمانی لیگ برتر را تجربه کند. او در فصل سوم حضور خود در تئاتر رویاها نیز ۱۸ گل زد و موفق شد یک‌بار دیگر قهرمان لیگ شود. عدم علاقه مویس و فن خال به این مهاجم اصلاً قابل درک نبود اما می‌توان متوجه شد که اگر او بیش از این در باشگاه باقی مانده بود شاید بیشتر از بسیاری از بازیکنانی که پس از فرگی نیز در یونایتد ماندند می‌توانست به تیم کمک کند. هرناندز اکنون در سویا توپ می‌زند.

۹. آندر هررا

از نظر فوتبالی، آندر هررا یک خرید بسیار خوب بود. او با ورود خود توانست تسلط بیشتری را به خط هافبک یونایتد تزریق کند. اما شاید بیشتر به‌خاطر سبک بازی خود باشد که توانسته به این فهرست راه یابد. هررا بازیکن سربه‌زیر، مهربان و خوش اخلاقی نیست. او در طول پنج سال حضور خود در اولدترافورد یک بازیکن کاملا جنگنده و حیله‌گر که البته هواداران تیم به همین خاطر عاشقش بودند. با وجود آنکه بسیاری مخالف از دست دادن هررا توسط یونایتد بودند اما او از نظر اقتصادی یک ضرر بزرگ برای باشگاه بود. منچستر هررا را با قیمت ۳۲ میلیون پوند از اتلتیک بیلبائو به خدمت گرفت اما اجازه داد تا قراردادش تمام شود تا هافبک اسپانیایی انگلستان را به مقصد فرانسه و بازی برای پاریسن ژرمن ترک کند.

۸. آنتونی مارسیال

تصیف مارسیال به‌عنوان یک بازیکن دشوار است. تا حدودی مثل دیگر بازیکن فرانسوی این فهرست یعنی پل پوگبا، مشکل مارسیال کارهایی نیست که انجام داده بلکه بیشتر مسئله کارهایی است که او انجامشان نداده است. از زمانی که او در سال ۲۰۱۵ از موناکو به‌‌خدمت گرفته شد، لحظات برجسته بسیاری در ترکیب شیاطین سرخ داشته است اما شاید مردم از بازیکن نوجوانی که با یک مبلغ هنگفت خریداری شد انتظار بسیار بیشتری داشته‌اند. اما اینجا، ما ترجیح می‌دهیم که بر روی گل‌های زیبا، دریبل‌زی عالی و بسیاری از لایی‌هایی که مارسیال انداخته تمرکز کنیم. او تنها ۲۴ ساله است و قطعاً توانایی پیشرفت را دارد. مارسیال فوتبالیستی است که می‌توان از تماشای بازی او لذت برد و اوله گونار سولشر نیز برای ساخت تیمی جدید از یونایتد قطعاً روی او حساب ویژه‌ای باز کرده است.

۷. اشلی یانگ

اشلی یانگ بازیکنی است که بسیاری دوست دارند از او انتقاد کنند اما این موضوع که کاپیتانی او از پست دفاع چپ و در سن ۳۴ سالگی نشان‌دهنده مشکلات یونایتد در بازار نقل و انتقالات است نباید به‌عنوان چماقی برای کوبیدن به سرش استفاده شود. در واقع، این نشان می‌دهد که دیگر بازیکنان جذب شده در دهه اخیر ثبات چندانی نداشته‌اند اما این یانگ بوده است که توانسته مورد پسند چند مربی مختلف قرار بگیرد. با وجود آنکه اشلی یانگ حالا به‌جای آنکه هیجان‌انگیز باشد بیشتر باثبات است، این قضیه در عمل تغییر در وضعیتش ایجاد نکرده است. یانگ در فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۸ به حدی خوب بود که قراردادش چهار سال دیگر هم تمدید شد و در جام جهانی نیز انتخاب اول گرت ساوتگیت برای پست دفاع چپ تیم ملی انگلیس بود.

۶. پل پوگبا

پیرامون گران‌ترین خرید تاریخ باشگاه همیشه این نگرانی وجود داشته است که پل پوگبا تاکنون هرگز نتوانسته بهترین سطح بازی خود را به‌طور ثابت در اولدترافورد به‌نمایش بگذارد. اما در فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۸، وقتی که باشگاه در دوران پسا فرگوسن به بهترین رده خود در لیک دست یافت و پس از منچسترسیتی قهرمان دوم شد، پوگبا عملکردی عالی داشت. هافبک فرانسوی طی ۲۷ بازی در لیگ برتر آن فصل، ۶ گل و ۱۰ پاس گل به‌نام خود ثبت کرد. او در اواخر دوران حضور مورینیو دچار مشکل شده بود اما در اولین هفته‌های حضور سولشر به یکی از بهترین هافبک‌های فوتبال اروپا تبدیل شد و جلوه‌ای از همان پوگبا بود که فرانسه را به قهرمانی جام جهانی رساند.

۵. خوان ماتا

دومین خرید دیوید مویس پس از مروان فلینی، ماتا در این روزها با آن بازیکنی که منچستر یونایتد در سال ۲۰۱۴ از چلسی خرید تفاوت بسیاری دارد اما در همین مدت سال‌های دوران گذار که بازیکنان بسیاری آمدند و رفتند، ماتا توانست نظر چهار مربی مختلف را به خودش جلب کند. به‌نظر می‌رسید که با تمام شدن قراردادش در سال ۲۰۱۸ منچستر را ترک خواهد کرد اما به‌جای آن، یونایتد با ارائه قرارداد سه ساله، ماتا را تا زمانی که ۳۴ ساله شود در اولدترافورد نگه داشت. مدیران منچستر می‌خواهند ماتا را بعد از اتمام دوران حرفه‌ایش هم در منچستر نگه دارند.

۴. پل اسکولز

شاید بسیاری از دیدن نام اسکولزی در این فهرست تعجب کنند. این هافبک افسانه‌ای پس از کسب قهرمانی لیگ در سال ۲۰۱۱ بازنشستگی خود را اعلام کرد، در حالی که بیش از ۱۰۰ گل و ۶۰۰ بازی برای یونایتد انجام داده بود. اما افسانه اسکولز پس از بازگشت احساسی او در سال ۲۰۱۲ بزرگتر شد. شش ماه از خداحافظی اسکولز گذشته بود که باشگاهش با بحران مصدومیت مواجه شد. ‌او زمانی که منچستر یونایتد در مرحله سوم جام حذفی انگلیس به منچسترسیتی خورده بود و در اتحاد توانست رقیب همشهری را شکست دهد از روی نیمکت به زمین آمد و ۱۸ ماه دیگر برای باشگاه بازی کرد. وقتی که یونایتد در فصل ۲۰۱۲-۲۰۱۳ قهرمانی را از سیتی پس گرفت، اسکولز نقش مهمی ایفا کرد و پس از آن بود که همراه با رایان گیگز برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد.

۳. زلاتان ابراهیموویچ

بسیاری به توانایی‌های او در سن ۳۴ سالگی شک داشتند اما زلاتان یک‌بار دیگر، وقتی در منچستر درخشید، به بلندپروازی‌های خود جامه عمل پوشاند. او حس داشتن یک ستاره تعیین‌کننده را پس از مدت‌ها به اولدترافورد بازگرداند. او کارش را با زدن گل پیروزی برابر لستر قهرمان آغاز کرد و در فصل اول خود با ۲۸ گل بهترین گلزن شد. زلاتان در زمان حضور خود به یونایتد کمک کرد تا در کمیونیتی شیلد، لیگ کاپ و لیگ اروپا به قهرمانی برسد.

۲. رابین فن پرسی

فن پرسی پس از آنکه از آرسنال به خدمت گرفته شد، تقریباً یک‌تنه، قهرمانی در فصل ۲۰۱۲-۲۰۱۳ را برای یونایتد به ارمغان آورد. او در همان فصل ۲۶ بار دروازه حریفان شیاطین سرخ را باز کرد تا به عنوان آقای گلی هم برسد. فن پرسی در زمان مربیگری دیوید مویس افت کرد، تقریباً مثل تمام بازیکنان دیگر ترکیب اما تأثیری که همان فصل داشت برای اینکه در تئاتر رویاها به یک قهرمان تبدیل شود کافی بود.

۱. داوید دخیا

در سال ۲۰۱۱ و زمانی که تنها ۲۱ سال داشت به منچستر آمد. او در آن زمان تحت فشار بالایی قرار گرفت؛ یک به‌خاطر جثه نحیفش که اصلاً برای خروج در هنگام ارسال‌ها در لیگ جزیره مناسب نبود و دوم به‌خاطر ۲۲ میلیون پوندی که به‌عنوان جانشین ادوین فن درسار بزرگ برای او پرداخته شده بود. هرچند، گذر زمان ثابت کرد این مبلغ برای دروازه‌بانی چون دخیا کم هم بود. او خیلی زود و با قهرمانی لیگ در فصل ۲۰۱۲-۲۰۱۳ به همه ثابت کرد که دچار اشتباه شده بودند. دخیا با سیوهای باورنکردنی خود، چهاربار به‌عنوان بازیکن فصل باشگاه انتخاب شده است. برای حضور دخیا در صدر این فهرست باید افت محسوس او در سال ۲۰۱۸ را فراموش کنیم. شاید اگر به‌خاطر این سنگربان اسپانیایی نبود، دوران پسا فرگوسن بسیار تیره‌تر رقم می‌خورد.