زندگی‌نامه شکیل اونیل ، اسطوره بسکتبال؛ از اعتیاد پدر تا هنرنمایی در لیکرز

شکیل اونیل ملقب به «شک» در ششم مارس ۱۹۷۲ در شهر نوارک ایالت نیوجرسی آمریکا به دنیا آمد.

زندگی نامه شکیل اونیل یکی از مشاهیر بسکتبال

مادر او، لوسیل اونیل، دکتر و نویسنده است. پدر وی جو تونی در دوران نوجوانی بسکتبالیست بود و به عنوان بازیکن گارد در ترکیب منتخب تمام ایالات آمریکا قرار گرفت و از لیگ دانشجویی نیز پیشنهاد دریافت کرد. جو به مواد مخدر اعتیاد پیدا کرد و زمانی که شکیل شیرخوار بود به دلیل حمل مواد مخدر به زندان رفت. وی دیگر صلاحیت نگهداری از شکیل را نداشت و حق پدری خود را به ناپدری جاماییکایی شکیل، فیلیپ ای هریسون داد. تا مدت‌ها به شکیل اونیل درباره پدر واقعی‌اش چیزی نگفتند و وقتی هم فهمید هیچ ابراز علاقه‌ای برای تماس با او نداشت. شکیل در آلبوم رپ خود که سال ۱۹۹۴ منتشر شد در آلبومی به نام «بازگشت» جو تونی را تحقیر کرد و در قطعه‌ای به نام «بیولوژی من مرا آزاد نمی‌داد» پدر واقعی خود را کنار زد و در مصرعی گفت که فیلیپ پدر من است. اما با مرگ هریسون در سال ۲۰۱۳ رفته رفته رابطه شک و جو تعدیل شد و این دو برای اولین بار یکدیگر را در سال ۲۰۱۶ ملاقات کردند.

در آن ملاقات شک به پدرش گفت:

من از تو متنفر نیستم. زندگی خوبی داشتم و فیلیپ در کنارم بود.

شکیل اونیل هنگامی که پیراهن لس نجلس لیکرز را به تن داشت با جرج دبیلو بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا ملاقات کرد. شک در دبیرستان رابرت جی کول تگزاس مشغول به تحصیل شد و تیم بسکتبال این مدرسه را در طول دو سال به رکورد ۶۸ پیروزی و ۱ باخت رساند و به این تیم کمک کرد تا قهرمان ایالات آمریکا گردد. ۷۹۱ ریباند او در جریان فصل ۱۹۸۹ رکورد تاریخ ایالات است و تا به حال کسی نتوانسته به آن نزدیک شود. اونیل از بازی کریم عبدالجبار الهام می‌گرفت و به همین خاطر به پرتاب‌های هوک و شماره ۳۳ علاقه خاصی داشت. اونیل در سال ۱۹۸۹ وارد دانشگاه ایالت لوئیزیانا شد و در بازی مک دونالد (بازی میان بهترین بازیکنان بانوان و مردان بسکتبال) عنوان ارزشمندترین بازیکن میدان را بدست آورد. وی در طول دوران بازی‌اش برای این کالج موفق شد در سال‌های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ در تیم منتخب دانشگاهی ایالات متحده آمریکا قرار گیرد، دو بار مرد سال کنفرانس غرب شود و در سال ۱۹۹۱ بازیکن سال دانشگاه‌های ملی لقب گیرد. وی همچنین از سوی اسوشیتد پرس و UPI بازیکن سال بسکتبال دانشگاهی لقب گرفت. اونیل تحصیلات خود را حتی بعد از ورود به NBA نیز در این دانشگاه ادامه داد. وی بعدها به تالار مشاهیر این دانشگاه راه یافت و مجسمه برنزی ۹۰۰ پوندی وی در جلوی دانشگاه نصب و شماره ۳۳ تیم بسکتبال لوئیزیانا به احترام او بایگانی شد.

شک در مراسم درفت سال ۱۹۹۲ و در اولین پیک راند اول به اورلاندو مجیک پیوست. وی در اولین هفته حضورش در لیگ NBA عنوان بازیکن هفته را به خود اختصاص داد و هنوز هم کسی نتوانسته موفق به انجام چنین کاری شود. در طول اولین فصلش موفق شد میانگین ۲۳.۴ امتیاز، ۱۳.۹ ریباند و ۳.۵ بلاک را در هر بازی بدست آورد و ۵۶.۲ درصد پرتاب‌هایش تبدیل به امتیاز شد. وی در سال ۱۹۹۳ در تیم آل استار NBA قرار گرفت و بازیکن سال ترکیب NBA شد. اونیل و مایکل جردن تنها بازیکنانی هستند که در اولین فصل حضورشان در میان آل استارها قرار می‌گیرند. مجیک با حضور اونیل ۲۰ پیروزی بیشتر از فصل قبلش بدست آورد اما نتوانست به پلی آف راه پیدا کند. وی در سال ۱۹۹۳ موفق شد اولین تریپل دابل خود را با رکورد ۲۴ امتیاز، ۲۸ ریباند و ۱۵ بلاک مقابل نیوجرسی نتس به دست آورد و در سال ۱۹۹۴ در تیم سوم منتخب NBA قرار گرفت. در همین فصل اورلاندو به رکورد ۵۰ پیروزی و ۳۲ شکست رسید و برای اولین بار در تاریخ خود راهی مرحله پلی آف شد. اونیل به همراه تیم ملی آمریکا در جام جهانی ۱۹۹۴ که با قهرمانی آمریکا خاتمه یافت حاضر شد و عنوان ارزشمندترین بازیکن بازی را در دیدار فینال بدست آورد. همچنین وی توانست عنوان مرد سال بسکتبال آمریکا را کسب کند.

شک در سال ۱۹۹۵ نیز توانست با پیشرفت خود در اورلاندو مجیک در تیم دوم منتخب NBA جای گیرد و بیشترین امتیاز فصل لیگ را بدست آورد. در همین فصل اورلاندو مجیک توانست اولین پیروزی خود در پلی آف را جشن بگیرد. آن‌ها به دیدار فینال نیز راه یافتند و شکیل اونیل رکورد خوب میانگین ۲۸ امتیاز، ۱۲.۵ ریباند و ۶.۳ اسیست را در اولین فینال خود ثبت کرد و ۵۹.۵ درصد پرتاب‌های او تبدیل به امتیاز شد. اما در پایان هیوستون راکتس جام قهرمانی را بالای سر برد. اونیل در فصل ۹۶-۱۹۹۵ مصدوم شد و ۲۸ بازی لیگ را از دست داد. وی علیرغم مصدومیت در این فصل میانگین ۲۶.۶ امتیاز و ۱۱ ریباند در هر بازی را بدست آورد و در تیم سوم منتخب NBA قرار گرفت.

شک در پایان فصل ۹۶-۱۹۹۵ وارد نقل و انتقال آزاد شد. اونیل همراه با تیم ملی آمریکا در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا حاضر شد و مدال طلا را بر گردن آویخت. اما هنگامی که وی با تیم المپیک کشورش در شهر اورلاندو در حال تمرین بود، اورلاندو سنتینل رسانه نزدیک به تیم اورلاندو مجیک نظرسنجی را منتشر کرد با این عنوان که با اخراج هیل، سرمربی مجیک (که اونیل با او مشکل داشت) موافق هستید؟ ۸۲ درصد پاسخ دادند «نه». بلافاصله یک نظرسنجی دیگر برگزار شد با این عنوان که آیا با پرداخت ۱۱۵ میلیون دلار به شکیل اونیل موافقید؟ ۹۱.۳ درصد پاسخ دادند «نه». پس از آن در اولین روز برگزاری المپیک خبر آمد که شکیل با لس آنجلس لیکرز به توافقی هفت ساله به ارزش ۱۲۱ میلیون دلار رسید. او اصرار کرد که لیکرز را به خاطر پول انتخاب نکرد و در این باره گفت:

خسته شدم که این همه در مورد پول، پول، پول، پول و پول می‌شنوم. فقط می‌خواهم بازی کنم، پپیسی بنوشم و برند ریبوک را به تن کنم.

لیکرز در فصل ۹۷-۱۹۹۶ توانست ۵۶ پیروزی بدست آورد. اونیل در اولین فصل حضورش در لس آنجلس لیکرز، میانگین ۲۶.۲ امتیاز و ۱۲.۵ ریباند را در هر بازی بدست آورد. اما به خاطر مصدومیت باز هم ۳۰ بازی فصل را از دست داد. اونیل در مرحله پلی آف برای لیکرز ۴۶ امتیاز بدست آورد که پس از جری وست در سال ۱۹۶۹ بیشترین امتیاز کسب شده توسط بازیکنان لیکرز محسوب می‌شد. اونیل در سال ۱۹۹۷ نیز در تیم سوم منتخب NBA قرار گرفت. شک در سال ۱۹۹۸ در تیم آل استار NBA و در تیم اول منتخب این لیگ قرار گرفت و در سال ۱۹۹۹ نیز در تیم دوم منتخب NBA ایستاد. اما لیکرز فصل خوبی با هریس، سرمربی خود پشت سر نگذاشت و این سرمربی از تیم اخراج شد. با استخدام فیل جکسون همه چیز به یکباره تغییر یافت. جکسون صحبت‌های روحیه بخشی با اونیل داشت و به او گفت: تو باید قبل از بازنشستگی‌ات عنوان MVP را با خود یدک بکشی. تحت سرمربیگری جکسون و هنرنمایی های اونیل و کوبی برایانت لیکرز در سال‌های ۲۰۰۰، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ به سه قهرمانی پیاپی رسید. شکیل اونیل در هر سه فصل عنوان MVP را از آن خود کرد و بیشترین امتیاز تاریخ فینال‌های NBA توسط یک سنتر را به خود اختصاص داد و در مجموع نیز بیشترین امتیاز فصل را کسب کرد. وی در سال‌های ۲۰۰۰ آل استار شد، ارزشمندترین بازیکن فصل لقب گرفت و در تیم اول منتخب فصل NBA و دوم منتخب مدافعین لیگ NBA قرار گرفت. همچنین وی در سال ۲۰۰۱ نیز در تیم دوم منتخب مدافعین لیگ NBA قرار گرفت.

اونیل در فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۲، ۱۲ بازی را به دلیل مصدومیت انگشت پای خود از دست داد و در باقی بازی‌ها نیز کمتر به بازی گرفته شد. در نتیجه لیکرز نتوانست به فینال راه پیدا کند. با این حال اونیل در تیم دوم منتخب مدافعین NBA قرار گرفت. در ابتدای فصل ۰۰۴-۲۰۰۳ اونیل درخواست داد تا ۳ سال باقیمانده قراردادش ۳۰ میلیون دلار افزایش داشته باشد. لیکرز هم امید داشت تا اونیل به خاطر سن، شرایط فیزیکی و بازی‌هایی که به خاطر مصدومیت از دست داد مبلغ کمتری مطالبه کند. در جریان بازی پیش‌فصل، اونیل بر سر جری باس، مالک لیکرز داد زد و گفت: پولم را بدهید. طولی نکشید که روابط او و کوبی برایانت نیز تیره و تار شد. برایانت در مصاحبه‌ای اونیل را ناآماده، یک رهبر ضعیف و پول پرست خواند.

در پایان فصل ۲۰۰۴ اونیل به واسطه اخراج فیل جکسون که با دستور مالک لیکرز صورت پذیرفته بود و اظهارنظر‌های مسئولان باشگاه در مورد آینده او تصمیم به خروج از این تیم گرفت. میامی هیت به جذب او علاقه نشان داد و دو باشگاه بر سر این انتقال به توافق رسیدند. اونیل در فصل ۲۰۰۴ در بازی آل استار شرکت کرد و شماره پیراهن ۳۴ لیکرز به احترام او بایگانی شد. اونیل در ۱۴ جولای ۲۰۰۴ به میامی هیت پیوست. او در هنگام امضای قرارداد به هواداران قول داد تا یک عنوان قهرمانی برای این تیم به ارمغان آورد. در اولین فصل حضور اونیل، هیت بهترین رکوردش در کنفرانس شرق را با ۵۹ پیروزی بدست آورد. او در ۷۳ بازی حاضر شد و میانگین ۲۲.۹ امتیاز، ۱۰.۴ ریباند و ۲.۳ بلاک را از آن خود کرد. همچنین شک دوازدهمین دیدار متوالی آل استار خود را انجام داد و جایزه ماه مارس بهترین بازیکن کنفرانس شرق را بدست آورد. شک علیرغم کبودی عمیق ران خود، هیت را به فینال کنفرانس شرق رساند. در ماه آگوست سال ۲۰۰۵، اونیل قراردادش را به مدت ۵ سال دیگر به ارزش ۱۰۰ میلیون یورو با هیت تمدید کرد. در دومین بازی فصل ۰۶-۲۰۰۵ اونیل از ناحیه مچ پای راست مصدوم و ۱۸ بازی خانه نشین شد. در این میان ون گاندی سرمربی هیت استعفا کرد و پت ریلی جایگزین او شد. اونیل این اقدام او را فرار رو به جلو خواند و گاندی را استاد ترس و وحشت دانست. در ۱۱ آوریل سال ۲۰۰۶ اونیل دومین تریپل دبل خود را با ۱۵ امتیاز، ۱۱ ریباند و ۱۰ اسیست مقابل تورنتو رپترز کسب کرد.

در بازی پلی آف فصل، هیت باید به مصاف شیکاگو بولز می‌رفت. اونیل در بازی اول ۲۷ امتیاز، ۱۶ ریباند و ۵ بلاک بدست آورد و در بازی دوم نیز ۲۲ امتیاز کسب کرد تا یک تنه هیت را ۲ بر ۰ جلو بیاندازد. در ادامه بولز دو پیروزی بدست آورد تا همه چیز مساوی شود اما بازی پنجم را هیت برد تا همه چیز به بازی ششم کشیده شود. کولاک اونیل با کسب ۳۰ امتیاز و ۲۰ ریباند موجب پیروزی هیت شد. اونیل در دیدار پایانی کنفرانس نیز بسیار موثر ظاهر شد تا میامی به اولین فینال تاریخ NBA خود برسد و قهرمان NBA شود. اونیل در پایان این فصل در تیم اول منتخب NBA قرار گرفت. در فصل ۰۷-۲۰۰۶ اونیل به واسطه مصدومیت زانوی چپ و نیاز به عمل جراحی ۳۵ بازی فصل را از دست داد. با بازگشت اونیل، هیت ۷ پیروزی از ۸ بازی خود بدست آورد. در این فصل اونیل به ۲۵ هزارمین امتیاز دوران بازیگری خود رسید و به چهاردهمین بازیکنی تبدیل شد که به چنین عنوانی می‌رسد. شک در پایان این فصل آل استار شد. اونیل در فصل ۰۸-۲۰۰۷ عملکرد خوبی از خود به جای نگذاشت و بار دیگر دچار مصدومیت شد. به گفته شک، ریلی، سرمربی میامی هیت فکر می‌کرد که اونیل خود را به مصدومیت می‌زند. در فوریه ۲۰۰۸ و در جریان تمرین، ریلی با عصبانیت از جیسون ویلیامز خواست تا تمرین را ترک کند و اونیل از این مسئله ناراحت شد. جنگ لفظی اونیل و ریلی منجر به این شد که وی به سینه ریلی بزند و ریلی نیز به او سیلی زد. پس از این مجادله ریلی فوراً درخواست فروش اونیل را مطرح کرد. پیراهن شماره ۳۲ میامی هیت به احترام اونیل بایگانی شد و وی به فونیکس سانز پیوست. اونیل در سال ۲۰۰۹ آل استار شد و در دیدار ارزشمندترین بازیکنان بازی‌ها حاضر و در تیم سوم منتخب NBA قرار گرفت.

شک در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۹ و در ازای ساشا پاولویچ، بن والاس، یک پیک درفت راند دوم ۲۰۱۰ و ۵۰۰ هزار دلار به کلیولند کاوالیرز منتقل شد. در سال ۲۰۱۰ اونیل در دیدار با بوستون سلتیکس و یک چالش با گلن دیویس دچار مصدومیت شدیدی از ناحیه انگشت شست دست راست شد. اونیل در این باره می‌گوید:

وقتی در کلیولند بودم در جایگاه اول بودیم. گلن دیویس دست مرا شکست و مجبور شدم ۵ هفته خانه نشین باشم. در راند اول پلی آف توانستم به بازی‌ها برسم اما در راند دوم مغلوب بوستون شدیم. واقعاً ناراحت شدم. یقین دارم که اگر سالم بودم قهرمانی را برای هواداران به ارمغان می‌آوردیم.

کوبی برایانت در یک اظهارنظر جنجالی گفت که وی از شکیل اونیل قهرمانی‌های بیشتری بدست آورده و مالک بوستون سلتیکس این فرصت را غنیمت شمرد تا اونیل را به تیم خود بیاورد. اونیل در آگوست سال ۲۰۱۰ به بوستون سلتیکس پیوست. اما ۲۷ بازی‌ فصل را به دلیل مصدومیت‌های مختلف از ناحیه پای راست از دست داد و در بازگشتش نیز کمتر به بازی گرفته شد تا در تاریخ ۱ ژوئن ۲۰۱۱ اعلام بازنشستگی کند.

وی در این باره در توئیتر خود نوشت:

ما به آنچه می‌خواستیم رسیدیم. نوزده سال بچه‌ها! می‌خواهم از همه شما تشکر کنم. شما اولین کسانی هستید که این قضیه را با آن‌ها در میان می‌گذارم. من حالا یک بازنشسته هستم. عاشقتان هستم و به زودی با شما سخن خواهم گفت.

اگرچه سالهای پایانی حضور شکیل اونیل در NBA پرفراز و نشیب دنبال شد اما این بازیکن از نظر موفقیت و سبک بازی یکی از بزرگترین و مشهورترین بازیکنان لیگ NBA به شمار می‌آید. همچنین اونیل با ۲.۱۶ متر قد و ۱۴۷ کیلوگرم وزن یکی از قدبلندترین و سنگین‌وزن‌ترین بازیکنان تاریخ لیگ NBA محسوب می‌شود.