از دنی آلوز تا ورون؛ ۸ بازیکن که به باشگاه محبوب دوران کودکی خود بازگشتند

در زندگی بارها به شما گفته می‌شود که هرگز نباید به عقب گام برداشت. اما این نصیحت در تمامی مواقع به‌کار نمی‌آید. گاهی اوقات بازگشت به گذشته شکوه و لذتی وصف‌ناپذیر دارد. بازیکنان فهرست زیر این احساس را به ‌خوبی تجربه کرده‌اند. برای این فوتبالیست‌های باتجربه ( مانند دنی آلوز و کارلوس توز) هیچ جایی مثل خانه نشد.

از دنی آلوز تا ورون؛ بازگشت به تیم های محبوب کودکی

۱. دنی آلوز (سائو پائولو)

زمانی که یک مصدومیت سنگین، فصل ۲۰۱۸-۲۰۱۷ را برای این مدافع سابق بارسلونا به پایان رساند، سؤال اصلی این بود که آیا دنی آلوز می‌تواند هنوز هم در بالاترین سطح به‌کار خودش ادامه دهد یا نه؟ حتی بسیاری پس از ترک بارسلونا در سال ۲۰۱۶ تصور می‌کردند عمر دوران حرفه‌ای آلوز به پایان رسیده باشد. اما این مدافع راست فصل قبل با عملکرد درخشان در پی اس جی به تمام حرف ‌و حدیث‌ها در این رابطه پایان داد. حتی فصل قبل از آن نیز در یوونتوس عملکرد قابل قبولی از خود نشان داده بود. او همراه با پاری سن ژرمن موفق شد در لیگ یک فرانسه به قهرمانی برسد. آلوز با کسب این جام به پرافتخارترین بازیکن تاریخ فوتبال تبدیل شد. شاید بسیاری فکر کنند که لیونل مسی یا کریستیانو رونالد بیشترین جام را در دوران حرفه‌ای خود کسب کرده‌اند اما این رکورد در اختیار مدافع راست تیم ملی برزیل است.

دنی آلوز در عرصه ملی نیز بی‌افتخار نبوده است. پس از سال‌های مداوم بیمه کردن جناح راست دفاعی طلایی‌پوشان، این بازیکن ۳۶ ساله در تابستان اخیر، وقتی برزیلی‌ها در خانه توانستند جام قهرمانی کوپا آمریکا را بالای سر ببرند بازوبند کاپیتانی را در اختیار داشت. در این میان خبر رسیده بود که بارسلونا و منچستر سیتی خواستار به‌خدمت‌گیری آلوز هستند. اما وقتی که وی با سائو پائولو یک قرارداد سه ساله امضا کرد، بسیاری از اهالی فوتبال غافلگیر شدند. دنی آلوز بدین ترتیب به ۱۷ سال حضور پرافتخار خود در اروپا پایان داد و در میان استقبال پرشور هواداران به خانه بازگشت. او در تمام عمرش هوادار پروپاقرص سائو پائولو بود و اخیراً نیز بارها از تمایل خود برای حضور در این تیم پرده برداشته بود. آلوز از زمان شروع فصل در ۱۱ بازی برای این تیم برزیلی به میدان رفته و حتی یک گل نیز به‌ ثمر رسانده است.

۲. وین رونی (اورتون)

رونی زمانی که یک پسربچه شانزده ساله بود، در پیکر یک مرد جوان و قدرتمند خود را در فوتبال انگلستان مطرح کرد. از همان زمان تا سال‌های ابتدایی ۳۰ سالگی، وین رونی همیشه در بالاترین سطح ممکن برای منچستر یونایتد و تیم ملی انگلیس بازی می‌کرد. وی سرانجام در سال ۲۰۱۷ و وقتی که تنها ۳۲ سال داشت و فصل قبل همراه با منچستر یونایتدِ تحت هدایت ژوزه مورینیو دو جام کسب کرده بود، به باشگاهی که کار خود را از آنجا آغاز کرد بود بازگشت. وی زمانی در منچستر یونایتد دشمن خونی لیورپول محسوب می‌شد و یک ‌بار دیگر با بازگشت به اورتون می‌بایست به‌عنوان رقیب همشهری برابر قرمزهای مرسی‌ساید قرار می‌گرفت. نکته جالب آنکه زمانی که رونی یک بچه مدرسه‌ای بود برای آکادمی لیورپول بازی می‌کرد و در یک فصل ۷۲ گل نیز زد!

بهترین گلزن تاریخ تیم ملی انگستان علیرغم سپری کردن یک فصل سخت با تافی‌ها بازهم کلاس بالای بازی خود را به رخ کشید. رونی در آن فصل زیر نظر سه مربی مختلف برای اورتون به میدان رفت اما موفق شد در تمام طول فصل بخوبی به تیمش کمک کند. رونی که پیش از پیوستن به شیاطین سرخ در ۶۷ دیدار ۱۵ گل برای اورتون زده بود، در بازگشت خود نیز رکورد خوبی داشت و طی ۳۱ بازی، ۱۰ بار دروازه حریفان را گشود. البته حضور در باشگاه دوران کودکی پایان راه رونی نبود. وی پس از آن به دی.سی یونایتد آمریکا پیوست و از آن زمان تا به امروز ۲۳ بار نیز برای این تیم در لیگ MLS گل زده است. فصل جدید زندگی رونی چند ماه دیگر، یعنی ژانویه ۲۰۱۹ آغاز خواهد شد. او باید برای سرمربیگری به دربی کاونتی برود.

۳. کارلوس توز (بوکا جونیوز)

کاری که دوست اهل آمریکای جنوبی توز یعنی دنی آلوز انجام داده بود را این مهاجم زهردار، چهار سال قبل‌تر باب کرد. زمانی که کارلوس توز در سال ۲۰۱۵ تصمیم گرفت به کشور مادری خود بازگردد بسیاری از این تصمیم او متعجب شده بودند. این اتفاق در حالی رقم خورد که مهاجم آرژانتینی با تجربه سال‌ها بازی و عملکرد خوب در اروپا شهرت خوبی برای خود دست‌وپا کرده بود و در زمان بازگشت به آرژانتین پیشنهادات خوبی از تیم‌های مختلف قاره سبز برای او ارائه شده بود.

مهاجم اسبق منچستر یونایتد و منچستر سیتی در حالی با باشگاه بزرگ آمریکای جنوبی یعنی بوکا جونیورز قرارداد امضا کرد که فصل قبل و در ماه می همراه با یوونتوس به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسیده بود و در سری آ ایتالیا نیز بیست بار دروازه حریفان را باز کرده بود. تیم‌هایی مثل اتلتیکو مادرید، لیورپول و پی اس جی همگی به او علاقه‌مند بودند اما توز در نهایت تصمیم گرفت به آرژانتین بازگردد. پس از بازگشت به بوکا، وی یک دوره ناموفق را در لیگ چین و تیم شانگهای شنهوا سپری کرد که چیزی جز پول زیاد و نارضایتی برای وی به ‌همراه نداشت. همین موضوع باعث شد تا توز برای سومین مرتبه با بوکا قرارداد امضا کند. توز در اولین دوره حضور خود در بوکا که از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۴ طول کشید، طی ۷۵ بازی، ۲۶ بار دروازه حریفان را باز کرده بود.

۴. دنیل اگر (براندبی)

زمانی که اگر در سال ۲۰۱۴ با براندبی قرارداد امضا کرد، برخی از فوتبال‌دوستان او را عضوی از جمع بهترین مدافعان میانی اروپا می‌دانستند. اما دنیل اگر تصمیم خود را گرفته بود و در سن ۲۹ سالگی در ازای مبلغی اندک به براندبی پیوست. باشگاه لیورپول نیز در راه این انتقال، اصلاً سنگ‌اندازی نکرد. آنها به‌ خاطر تلاش‌ها و نمایش‌های جانانه بازیکن دانمارکی خود که طی هشت سال هواداران را در آنفیلد به‌وجد آورده بود، اجازه دادند اگر به کشورش بازگردد. این مدافع پس از پیوستن به براندبی گفت:

من حاضر نبودم لیورپول را به‌ خاطر هیچ باشگاه دیگری به‌جز براندبی ترک کنم و این موضوع را با کارهایم در هشت سال اخیر ثابت کرده‌ام. من پیشنهادات بسیاری را برای پیوستن به دیگر تیم‌های لیگ برتر انگلیس و سایر باشگاه‌های اروپایی رد کردم.

دنیل اگر حقیقت را می‌گفت. دو سال پیش از این انتقال عجیب، وی پیشنهاد ۱۸ میلیون پوندی منچستر سیتی را رد کرده بود. اگر در زمان بازی خود خصوصیات جالبی داشت که باعث تمایز وی به ‌عنوان یک مدافع وسط شده بودند؛ کاپیتان سابق تیم ملی دانمارک در بازی‌خوانی فوق‌العاده بود و به ‌عنوان یک مدافع میانی به ‌راحتی با توپ کار می‌کرد. اگر در ۱۷۵ بازی برای لیورپول ۹ بار دروازه حریفان را باز کرد. او پس از بازگشت به براندبی ۴۳ بار پیراهن تیم دوران نوجوانی‌اش را پوشید و دو گل نیز به‌ثمر رساند. بازیکنی که حالا شاید بسیاری او را بابت خالکوبی‌هایش و باب کردن این تزئینات در میان بازیکنان فوتبال به‌ یاد داشته باشند، در کمال تعجب در سن ۳۱ سالگی از فوتبال حرفه‌ای خداحافظی کرد. او حالا در اسپانیا صاحب یک کسب و کار نوشیدنی است و یک مرکز تتوکاری هم دارد.

۵. نیک بارمبی (هال سیتی)

تصمیم بارمبی در سال ۲۰۰۴ برای ترک لیگ برتر و پیوستن به تیم هال سیتی که آن زمان تازه از دسته پایین‌تر به لیگ دسته اول پیوسته بود هنوز هم برای بسیاری غیرقابل درک است. بارمبی پیش از آن دو سال سخت را با لیدز یونایتد سپری کرده بود. بازگشت بارمبی به شهر پدری خود بسیار عاشقانه بود. هرچند به گزارش گاردین، بارمبی که در آن زمان ۳۰ ساله بود، برای پیوستن به باشگاه مورد علاقه دوران کودکی‌اش، با کاهش ۲۷ هزار پوندی حقوق خود موافقت کرده بود. کمتر از سه قبل از آن زمان، بارمبی عضو همان تیم ملی انگلیس بود که موفق شدند آلمان را با نتیجه پنج بر یک درهم بکوبند. بارمبی در دوران حضور خود در هال سیتی، طی چهار سال، دو صعود به لیگ برتر را تجربه کرد و حتی در سال ۲۰۱۱ نیز به ‌عنوان سرمربی تیم انتخاب شد. این دفاع وسط گلزن کار خود را با تاتنهام هاتسپر آغاز کرده بود و بعدها در مقاطعی برای اورتون و حتی لیورپول نیز به میدان رفت. بارمبی در هال سیتی طی ۱۸۰ بازی ۲۶ گل زد.

۶. جیووانی فن برونکهورست (فاینورد)

فن برونکهورست طی چهار سال حضور خود در بارسلونا، نمایش‌هایی ارائه کرد که بسیاری او را در زمره بهترین مدافعان کناری دنیا قرار دادند. تنها ۱۲ ماه پیش از آنکه جیووانی فن برونکهورست به باشگاه محبوب دوران کودکی خود یعنی فاینورد ملحق شود، این بازیکن هلندی همراه با بارسلونا موفق شد در لیگ قهرمانان اروپا به قهرمانی برسد. وی در آن فصل تنها بازیکن بلوگرانا بود که در هر ۱۳ مسابقه فصل لیگ قهرمانان به میدان رفت. اما این موفقیت در نظر فن برونکهورست ارزشی نداشت زمانی که برت فن مارویک این دفاع چپ را مجاب کرد که به روتردام بازگردد. در کمال تعجب و شاید چیزی که دیگر در دنیای فوتبال دیده نشود، در قرارداد فن برونکهورست با بارسلونا بندی وجود داشت که به این بازیکن اجازه می‌داد با انتقالی رایگان به فاینورد برود. با وجود آنکه وی نیوکمپ را درست قبل از فرارسیدن دوران طلایی بارسا ترک کرد و در فاینورد تنها یک جام حذفی را برنده شد، حداقل در این باشگاه خوشحال بود و آرزوی دوران کودکی‌اش برآورده شد. فن برونکهوست هم‌اکنون چهارمین سال سرمربیگری خود را در فاینورد تجربه می‌کند. او در حضور مجددش در فاینورد، طی سه سال و پیش از بازنشستگی، ۸۸ بار پیراهن این تیم را بر تن کرد.

۷. خوان سباستین ورون (استودیانتس)

شاید همه بر سر این موضوع اتفاق نظر داشته باشند که ورون در دوران حضورش در انگلستان و بازی برای منچستر یونایتد و چلسی به مشکل خورده باشد اما وقتی این هافبک وسط در سال ۲۰۰۶ به استودیانتس پیوست، آنقدر خوب بازی کرد که بوکا جونیوز و ریور پلاته برای او پیشنهاداتی فرستادند. همچنین، این بازیکن آرژانتینی قبل از آنکه به باشگاه مورد علاقه دوران نوجوانی خود بازگردد، ورون دوبار دیگر به استودیانتس بازگشته بود. آخرین بازگشت وی در سال ۲۰۱۷ انجام شد. او در این زمان نَه ‌تنها ۴۱ سالش بود بلکه به‌عنوان مدیر باشگاه نیز فعالیت می‌کرد.

۸. هنریک لارسن (هلسینگبرگ)

درست است که لارسن زمانی که به بارسلونا پیوست ۳۲ سال داشت و هفت فصل بسیار درخشان را در باشگاه سلتیک سپری کرده بود اما در همان زمان نیز ثابت کرد که بازیکن خوبی برای آبی و اناری‌ها خواهد بود. او این قضیه را در سال ۲۰۰۶ به‌خوبی ثابت کرد، لارسن در فینال لیگ قهرمانان اروپای آن فصل در دیدار برابر آرسنال از روی نیمکت به زمین آمد و پایه‌گذار هردو گل تیمش بود تا بلوگرانا حریف لندنی را دو بر یک از پیش رو بردارد. زمانی که او در اوج قرار داشت و تصمیم گرفت به سوئد بازگردد و برای هلسینگبرگ بازی کند، بسیاری شگفت‌زده شدند. او در ۸۴ بازی ۳۸ گل برای هلسینگبرگ به ثمر رساند.